υπερπλέω

ὑπερπλέω ΝΜΑ [πλέω]

(κυριολ. και μτφ.) πλέω, περνώ πάνω ή πέρα από κάτι (α. «κιβωτὸν τῶν αἱρετικῶν ὑπερπλέουσαν» Γρηγ. Ναζ.

β. «ὑπερπλέουσα τὸν χειμώνα», Ιωάνν. Χρυσ.)

νεοελλ.

ναυτ. (σχετικά με ιστιοφόρο πλοίο κατά τη διάρκεια ναυμαχίας) φέρνω ιστιοφόρο πλοίο προσήνεμα, κν. παίρνω σοβράνο.